Maaike Ik ben geboren in 1987 op het prachtige eiland Texel. Al vanaf heel jongs af aan was ik gefascineerd door alles wat met dieren te maken had en mijn liefde voor orka's zat er ook al heel jong in, na het zien van de film Free Willy. Als kind wilde ik heel graag orka trainer worden totdat het besef kwam dat orka's in gevangenschap een afschuwelijk bestaan leiden. Tijdens mijn puberteit en mijn middelbare schooltijd raakte mijn orka passie iets op de achtergrond.

Toen ik een studierichting moest kiezen wilde ik eigenlijk heel graag met dieren werken, maar de opties die er waren voor een HBO studie met dieren waren nogal gering, of de tijd die je echt met dieren doorbracht viel tegen. Het ging dan vooral om administratief werk. Ik heb een tijdje de droom gehad om dierenarts te worden, maar daarvoor moest je toch minstens het VWO met flinke cijfers hebben afgerond. Leren is nooit mijn ding geweest, dus de HAVO ging al met hakken over de sloot, gepaard met 2 jaren waarin ik bleef zitten.

Ik besloot een studierichting te kiezen die niet perse heel goed bij mij paste, maar waar ik wel in kon groeien en een boterham mee kon verdienen. In 2012 studeerde ik af voor HBO+ maatschappelijk werker en vond ik een baan in dit werk.

Ik heb nooit een hekel gehad aan mijn werk, maar bleef me altijd wel afvragen hoe ik nu toch eindelijk met dieren en dan vooral wilde dieren kon gaan werken. Op een gegeven moment heb ik besloten om deze droom te laten voor wat het is, maar mijn vrije tijd wel te besteden aan mijn grote passie. De eerste keer dat ik een walvis zag, was in Australie in het jaar 2012. Tijdens een whale watch werden we vereerd met de aanwezigheid van gewone dolfijnen en een paar bultruggen... De tranen rolden over mijn wangen van verwondering en ik had dagen op die boot kunnen blijven... Helaas zat het er na een paar uurtjes weer op en dat was dan mijn hoogtepunt van de reis naar Australië. We verbleven een tijdje in Tathra, waar ik vernam dat er soms bultruggen voorbij de kust zwommen. Dit maakte dat ik 4 dagen lang op de pier heb gestaan, turend over het water... Geen bultrug, geen dolfijn... helemaal niets... totdat de auto bij de pier stopte en mij verteld werd dat ik echt moest vertrekken, want we gingen naar een andere plaats. Het was als een wonder dat er toen op dat moment een bultrug mijn kant op zwom. Luid blazend zwom hij onder de pier door, waar ik al dagen op hem stond te wachten... Ik was compleet weggeblazen van verbazing en emoties... Dit was een absoluut hoogtepunt in mijn leven en vanaf dat moment wist ik het zeker; walvissen zijn absoluut hele krachtige en bijzondere wezens...

In 2015 trok ik de stoute schoenen aan en vertrok ik in mijn uppie naar Spanje, om daar voor het eerst mijn grote droom werkelijkheid te maken; orka's zien. In de straat van Gibraltar kwam mijn levensdroom uit... dagenlang zag ik orka's, maar ook andere walvisachtigen zoals potvissen, grienden, gestreepte dolfijnen, tuimelaars en gewone dolfijnen... Ik had inmiddels een Nikon D5200 aangeschaft met een 200 mm lens. Ik wist niets van de instellingen, van het licht, van welk knopje dan ook... ik deed maar wat, en vond het allemaal wel prima. Ik leefde mijn droom en ik was ongelooflijk trots op het feit dat ik dit in mijn eentje aan ging. Een jaar later ging ik nog een keer die kant op, dit keer vergezeld met mijn moeder. Ook toen zagen we weer vele orka's... De verslaving van het whale watchen nam steeds verder toe.

In 2016 ontstond er een liefdesrelatie tussen mij en Daniella. We kenden elkaar al vele jaren en hierdoor was onze relatie meteen heel vertrouwd en stevig. 1 van de vele pluspunten was ook zeker dat Daniella ook een bepaalde passie voor walvissen koesterde, maar dan met name voor bultrugwalvissen. Op la Palma gingen we whale watchen en zagen we grienden en tuimelaars... ik voelde bij mezelf wederom een onstilbare honger naar meer...

In 2020 boekten we een reis naar Vancouver, waar rondom Vancouver Island, meerdere groepen orka's leven. Sommigen leven hier het hele jaar door, anderen zijn jaarlijkse bezoekers. Reikhalzend keek ik uit naar dit avontuur maar helaas werd deze reis tot 3 keer toe gecanceld vanwege Corona. In 2022 gaven we het op en besloten we de hele reis te annuleren. Tijdens de corona periode legde ik mij wat meer toe op het fotograferen van vogels en ik besloot mij iets meer te verdiepen in de materie achter de camera. Toen we in maart 2022 op Curacao waren, en ik met mijn oude camera met mini lens weer eens probeerde wat dieren te fotograferen, kwam ik er achter dat ik hier daadwerkelijk heel veel plezier in beleefde. Met veel hulp en advies van onze vriend René Pop, (natuur)fotograaf van beroep, kocht ik een prachtige 200-500 mm lens. Ik leerde van hem meer over de juiste belichting, de juiste stand en hoe je scherpere foto's kunt maken. Het oefenen kon beginnen en op Texel, vogeleiland, zit je dan uitzonderlijk goed.

Het was op een terrasje op Texel in juli 2022 dat ik opperde om naar Noorwegen te gaan om daar orka's te bekijken... Ik had zelfs gehoord, dat je er mee kon zwemmen. Ietwat ongeduldig reed ik na dit motiverende gesprek naar huis en verdiepte mij in de verschillende maatschappijen die dit aanbieden. Binnen een week hadden we onze trip geboekt en in november 2022 was het zo ver. Hoewel we uit onszelf nooit naar een land als Noorwegen zouden gaan, hadden de walvissen en orka's ons hiernaartoe doen gaan. De tijd die we in die 2 weken in Noorwegen hebben gehad is met geen pen te omschrijven. Alsof we iedere dag omringd waren met orka's en bultruggen en er iedere dag nog een schepje bovenop werd gegooid, beleefden wij daar beide de tijd van ons leven. Ik maakte duizenden foto's en ook maakten we vele filmpjes onderwater met onze action camera's. Ik plaatste na afloop de filmpjes op Youtube en al snel werden sommige filmpjes meer dan 100.000 keer bekeken... Ik schat in dat de kracht achter onze filmpjes ligt in het feit dat we niets bewerken. We zetten er geen hippe muziek onder, het is volledig natuurlijk geluid... Het gezang van de walvissen en het gepiep van de orka's is een geluid wat voor altijd in je hoofd blijft zitten wanneer je het eens gehoord hebt...

Eenmaal op de weg naar huis ervaarden wij beide een bepaalde heimwee naar het land, naar de dieren, naar de mensen en naar de woeste natuur... In juli 2023 bezochten we het zuiden van Noorwegen en ook hier hadden we het geluk om vlak buiten de grote stad Oslo, te kunnen genieten van de bergen, een eland op ons pad en de prachtige natuur... Inmiddels merkten we dat we steeds meer zaten te fantaseren over een leven in Noorwegen.. Het loslaten van het oude werk, altijd dezelfde verplichtingen, het leven zoals je dat kent en wat meer leren te genieten van alles wat het leven te bieden heeft. Minder gejaagd, meer in contact met jezelf en de natuur. En zo ontstond het plan om een lange tijd te gaan reizen door Noorwegen. Marley is nog gezond en fit, wij zijn beide in orde en buiten dat we onze familie en vrienden heel erg gaan missen, is alles nu goed te regelen en uit te voeren... In mei vertrekken we op ons grote avontuur.

Inmiddels is er een professionele camera aangeschaft, de Nikon D850. Het is nog oefenen en gelukkig krijg ik nog altijd veel advies van Rene. Ik ben geen persoon die snel leert van boekwerken of cursussen, ik leer vooral door te doen. En dat laatste doe ik dan ook zoveel mogelijk. De afgelopen tijd ontdekte ik steeds vaker mijn eigen foto's op ander mans website. Ergens een grote eer, maar toch ook een beetje vreemd. Hierop besloot ik mijn goede vriendin Kim, eigenaar van Grafisch ontwerp bedrijf 'Kim Lagerweij Grafisch ontwerp' te vragen om een watermerk voor mij te ontwerpen. Zodoende kocht ik een website en inmiddels ben ik druk bezig om de website mooi en overzichtelijk te maken... Op deze website wil ik jullie graag op de hoogte houden van wat we tegenkomen en welke avonturen we gaan beleven. We kijken allebei het meeste uit naar alle wilde dieren die we tegen gaan komen in Noorwegen... een leven in en met de natuur... Ik heb eindelijk het idee dat ik echt iets ga doen wat ik met mijn hele hart toejuich... De realiteit zal af en toe anders zijn maar... Je kunt beter spijt hebben van dingen die je wel hebt gedaan als van dingen die je niet hebt gedaan. Dit plan heeft al een avontuurlijke aanloop, met het kopen van onze eerste camper en het blokken voor en behalen van de vaarbewijzen... Ik ben zo gemotiveerd om dit plan uit te voeren, dat het leren me voor het eerst heel goed af ging. Leuk dat je mijn verhaal hebt gelezen en houd zeker de site in de gaten voor meer updates op het gebied van foto's, en ons Noorse avontuur!

Daniella Geboren in 1980 te Goes heb ik op heel veel plekken in Nederland gewoond. Na meerdere verhuizingen belandden we uiteindelijk op Texel, waar ik een groot deel van mijn jeugd heb doorgebracht. Na de middelbare school en een aantal baantjes op Texel, verhuisde ik weer naar het vaste land waar ik met veel plezier heb gewoond. Ik heb dezelfde studie gedaan als Maaike, namelijk MWD in Alkmaar en ben na mijn studie werkzaam geworden in de gehandicaptenzorg. In deze sector werk ik nu al +/- 20 jaar... ik heb hier altijd met heel veel plezier gewerkt, maar kijk nu ook echt uit naar het avontuur dat we aangaan. Ik ben heel benieuwd welke passies er naar boven zullen komen en wat het niets 'moeten' met mij gaat doen.

Mijn liefde voor dieren is altijd groot geweest en ook bij mij is er altijd sprake geweest van een latent aanwezige passie voor walvissen. Zo heb ik ooit eens een zeer zwaar beeld van een bultrug gekocht welke ik nog 4 kilometer op de fiets thuis moest zien te krijgen. Ik vond het beeld zo mooi, dat ik het gewoon moest hebben.... Ik had nog geen rijbewijs, dus er zat niets anders op dan deze met de fiets thuis te krijgen.

Ik heb een tijdje gefotografeerd met een Canon camera, waarbij ik vooral erg gefascineerd was door het vastleggen van bewegingen en mensen. Ook heb ik veel portretten mogen maken van het leven in India, op mijn eerste grote reis.

Toen Maaike en ik in 2016 bij elkaar kwamen versterkten we elkaar in de drang om te reizen. Ik ging al heel snel weer weer op Texel wonen en vervolgens hebben we samen al heel wat van de wereld mogen zien en ondanks dat we in eerste instantie altijd uitweken naar warme gebieden, heeft onze reis naar Noorwegen van alles in gang gezet waardoor we ons momenteel meer verbonden voelen met de kou en de woesternij daar, dan met de steeds warmer wordende zuidelijke landen. Ik ben behalve van de walvissen, bijzonder gepassioneerd over bergen... En ja, Noorwegen bestaat bijna volledig uit bergen. Het is onbeschrijflijk wat een rust en kalmte deze bergen uitstralen op het moment dat je er zelf doorheen vaart.

Anders dan Maaike heb ik altijd een droom gehad om langere tijd naar het buitenland te gaan. Wat dat betreft ben ik heel avontuurlijk, en voel ik me ook snel weer thuis op een andere plek. Ik had altijd in mijn hoofd dat we ooit naar Portugal zouden vertrekken, maar sinds we in Noorwegen zijn geweest ligt die droom heel ver achter mij. Ik kijk er naar uit om een langere tijd te kunnen baden in de Noorse cultruur en haar schitterende natuur... En ben heel benieuwd naar wat deze periode brengen zal....

Marley Marley is onze hond, geboren in 2013 en de spil van ons gezin. Ze is een prachtige kruising Border collie/Australian Shepherd en heeft dus energie voor 10. Marley is geen groot fan van auto rijden op het vaste land, en is erg gesteld op haar prachtige eiland Texel waar ze dagelijks wordt getrakteerd op bos en/of strand... Voor haar wordt dit de eerste grote reis die ze gaat maken en bij de aanschaf van de camper is dan ook veel rekening gehouden met haar benodigdheden en wensen.

We gaan er vanuit dat Marley zal wennen aan het reizende bestaan en we zullen voor haar dan ook rekening houden met de dagelijkse afstanden die we gaan rijden. Dankzij Marley zijn we beide echte wandelaars geworden en dit is dan ook echt een hele grote hobby van ons alledrie.