Dit is een nieuwe pagina.

01.06.2024

De reis naar het doel

Inmiddels zijn we bijna op de grens van Noorwegen aan gekomen. Mijn laatste blog eindigde in het plaatsje Uddevalla, waar we uiteindelijk wel 3 nachten zijn gebleven. Dat is een record qua aantal nachten, en het was zeker niet voor niets. Uddevalla bleek een schilderachtig dorpje; een museum op zichzelf! Er woonden wel mensen, maar niet veel. Bij de huizen, welke dateerden tussen de jaren 1700 en 1800, stonden borden met wie er had gewoond en waar het huis of gebouw voor gediend had. De natuur was er schitterend en we konden er prachtig wandelen. Het dorpje was een schril contrast met het stadscentrum, 6 kilometer verderop. Hier kon je alles vinden, zoals grote supermarkten en horeca, maar het was niet meer zo ‘snoepig’ als het dorpje waar wij onze camper hadden geparkeerd.

We stonden aan het water bij een jachthaven, en er waren 5 camperplekken. Nogal populair, want dagelijks kwamen er meerdere campers hun geluk beproeven, maar zij moesten dan toch weer keren doordat er geen plek meer was.

Voordat je de Noorse grens oversteekt, moet je hond aan allerlei eisen voldoen. Zo moet zij langer dan 24 uur, maar korter dan 120 uur geleden ontwormt zijn, minimaal 3 weken geleden ingeënt zijn tegen Rabiës en moet zij een EU paspoort hebben. Zodoende moesten we op zoek naar een dierenarts in Zweden, want de rabiës enting en het paspoort zijn geregeld; nu de ontworming nog. Aangezien de dierenarts in Scandinavië geen apotheek aan de parktijk heeft, hadden wij zelf al een pil meegenomen. Deze moest alleen even toegediend worden en afgetekend in het paspoort. De plaatselijke dierenarts naast onze camper, bleek helaas dicht tot maandag. Ik belde de Unicura praktijk, 6 kilometer verderop. Zij vroegen het schandalige bedrag van €120,00. Ook toen ik aangaf dat wij zelf de pil mee hadden, gaven zij aan dat dit nu eenmaal het bedrag was. Dikke doei, dat doen we natuurlijk niet! Zodoende belandden we bij een praktijk, een half uurtje rijden bij ons stekkie vandaan. De dierenarts was erg aardig, deed ons denken aan onze eigen dierenarts Mireille en ze gaf Marley wat lekkers, waarna het pilletje volgde. De kosten bedroegen €35,00. Nog steeds belachelijk voor wat het eigenlijk is, maar al heel wat beter dan die Unicura praktijk. En nu moesten we alleen nog binnen 5 dagen in Noorwegen zien te komen. Het geeft rust dat die mogelijkheid er nu is!

Ondertussen speel ik in mijn hoofd met de vraag hoe ik deze reis moet zien. Het is niet helemaal vakantie… tenminste; normaal gesproken gaan we op vakantie lekker uit eten, doen we vooral waar we zin in hebben. Dat uit eten gaan is voor mij heel belangrijk… ik vind het heerlijk! Het hoort er wat mij betreft gewoon bij… Maar nu doen we dat niet. We zijn nog niet 1 keer uit eten geweest en hebben nu in Uddevalla toevallig voor het eerst iets geconsumeerd buiten de deur, namelijk een taartje bij een schattig bakkerijtje. We moeten het geld besparen wat uit eten gaan kost en daarbij kunnen we prima zelf koken in de camper. Ik was een beetje bang dat ik hier niet erg aan zou kunnen wennen, maar ik vind het heerlijk. We eten echt als vorsten… gezond, gevarieerd, lekker… De vraag hoe ik deze reis moet zien is nog niet helemaal beantwoord, alleen dat we de eerste maanden niets willen moeten. Als er tijdelijk werk op ons pad komt, is dat leuk… zo niet, dan ook geen probleem. En na dat jaar is het aan ons of wij opnieuw voor ons oude leven kiezen en ons oude werk, of dat we een andere weg in slaan, met ander werk. Het feit dat we allebei ontslag hebben genomen, maakt wel dat we die keuze dan zeer overwogen moeten gaan maken. Gelukkig is het nog lang niet zo ver! Hoor mij nu; het is 1 juni 2024. We hebben nog exact een jaar de tijd… Heerlijk…

In Uddevalla hebben we echt prachtige momenten gehad. We hebben ook besproken wat we tot noch toe het mooiste vonden… we komen er beide niet uit. De bruinvissen in Denemarken, de grensoversteek van Nederland naar Duitsland, De kraanvogels in Zweden, dit prachtige pittoreske dorpje waar we ons nu bevonden… Het is allemaal zo mooi, maar alles op een andere manier.

De Zweden zijn ook weer heel erg aardig, heel vriendelijk en maken graag een praatje. Marley is de ster van de show en heeft al een aantal Zweedse harten veroverd. Zo was ik eventjes naar de drogist voor oogdruppels tegen hooikoorts en zag ik Daniella buiten alweer met een vrouw kletsen die zeer vertederd naar Marley keek. Marley zorgt voor veel glimlachen op gezichten. Overigens heeft Marley de vrijheid ook een beetje in haar hoofd, want ze luistert minder goed. Zo moest ze laatst na een duik in zee van ons aan de lijn omdat er twee oudere mensen aan kwamen lopen. Officieel mocht ze al niet los, maar ach; ze staat zo goed onder apél… Nou, Marley had duidelijk geen zin om naar ons toe te komen, rende richting de oudere mensen en schudde zich eens even lekker uit. Ik hield m’n hart vast, maar die mensen lagen helemaal in een deuk en Marley kreeg van de vrouw nog een flinke knuffel toe. Buiten het rijden in de camper vermaakt Marley zich uitstekend en ze slaapt als een blok. Soms vraag ik mij af of ze niet wat te oud is voor zo’n groot avontuur, maar de enorme nachten doen haar goed en in de ochtend staat ze zo fit als een jonge hond weer naast de camper. Ze slaapt soms wel 12 uur aan een stuk door… we horen haar s’nachts totaal niet. 

Om het Rummikuppen iets spannender te maken, houden we nu op een lijstje bij wie er gewonnen heeft. Het lijstje hangt te prijken boven de tafel en Daniella is tot op heden de Rummikub koningin. Daar is ze zich ook zeker zeer bewust van…

Qua natuur zijn we in Uddevalla verrast door een hele oude eik, tussen de 600 en 700 jaar oud en ook het vogelleven was hier zeer rijk. Het grote aantal witte kwikstaarten is echt opvallend. In ieder gebied, op iedere plek, op ieder veld, in iedere straat zien we ze… Met hun kenmerkende hippende staart. Voor het eerst zagen we een scholekster aan de kust en dat deed me dan weer denken aan ons Texel. In Uddevalla zagen we ook veel eidereenden en een grote zaagbek. Wat ook opvallend is; werkelijk overal staat Lupine! In het begin maakte ik er nog foto’s van, maar inmiddels zijn we er aan gewend… Het is een van de favoriete planten van Daniella en het is werkelijk waar een prachtig gezicht. Overal in de bermen staan ze; roze, witte, paarse, lila, soms gele lupine. 

Gisteren zijn we een uur verder gereisd naar het plaatsje Blomsholmen, nog net aan in Zweden. We staan geparkeerd naast een prachtig historisch monument genaamd Stenskeppet. Dit betreffen zeer oude grafheuvels bestaande uit gigantische stenen waaronder 1 steenschip. Een figuur in de vorm van een schip, gebouwd uit 40 rechtopstaande keien, waarvan sommige een meter of 4 hoog zijn. We zouden hier eigenlijk 1 nachtje blijven en vandaag door naar Noorwegen, maar gisteravond werden we hier verrast door de ongelooflijk mooie natuur. We zagen op onze avondwandeling meerdere herten, prachtige vogels en een vos. De vos stak zo een paar meter voor ons het veld over… 

Na deze prachtige wandeling besloten we nog even een wijntje te doen aan de picknicktafel, vlakbij onze camper. Een oudere man die ook met de camper op reis is, sloot zich bij ons aan. Zijn naam was Hans Rudolph uit Frankrijk en hij was al 2 jaar aan het reizen en had zodoende natuurlijk al heel veel meegemaakt. Na de dood van zijn vrouw, 5 jaar geleden, besloot hij alles wat hij had te verkopen en een 4×4 camper aan te schaffen. Een excentriek figuur met halflang wit haar en een klein wit hondje genaamd Shera van 10 maanden oud. Hij was nu op weg naar de noord kaap. Voor een man van 74 jaar was hij bijzonder fit! Hij trakteerde ons op een heerlijke port, die hij mee had genomen uit Portugal en wij trakteerden hem op Jutter. We spraken Duits met elkaar. Het werd een hele gezellige, bijzondere avond. Dankzij heel goed muggenspul wat Daan heeft gekocht in een viswinkel, konden we nu ook eens rustig buiten zitten zonder lek geprikt te worden. Het spul stinkt, maar het werkt… De Nederlandse anti-muggen smeersels zijn niet bestand tegen de Zweedse muggen en geloof me; dat zijn er bijzonder veel. Soms hele zwermen tegelijk…

Het is vandaag weer een warme dag van pakweg 26 graden dus we staan hier prima aan een kabbelend beekje en houden ons nog maar even rustig. Morgen is het 1 uurtje rijden naar de volgende bestemming, maar gezien we de grens over gaan steken zal het wel iets langer gaan duren. We moeten immers Marley aangeven en we zullen onze wijn ook wel moeten invoeren. We mogen als het goed is 5 liter p.p. mee en dat hebben we nu nog precies afgepast op voorraad… het restje moeten we vanavond maar even soldaat gaan maken, maar dat is geen straf.

De avonden zijn hier lang en gisteravond was het hier om 23:00 nog licht. Gelukkig geeft mijn horloge om 22:30 een signaal dat het verstandig is om naar bed te gaan, waardoor we worden herinnerd aan hoe laat het is. De middernachtzon komt dichterbij, het doel van onze reis, Noorwegen, wordt morgen bereikt… En dan begint voor ons gevoel het grote avontuur écht! De reis er naartoe was geweldig. Iedere dag was prachtig en mooi op haar eigen manier. Het wekt nog meer nieuwsgierigheid naar wat we allemaal nog meer gaan beleven.

Als laatste een foto van de plek waar ik deze blog heb geschreven… hoor je het water kabbelen?