Dit is een nieuwe pagina.

25.05.2025

Een totaal ander land, van Eva kostuum naar winterjas en Lagertha (en wij) op Vikingavontuur!

Vorige week was ik iets te voorbarig met de mededeling dat het mijn een na laatste blog zou zijn… Dít wordt de een na laatste blog. Vorige week zondag reden we Noorwegen uit, Zweden in… Een klein beetje nerveus en eigenlijk ook wel met een brok in m’n keel staken we de grens over waar het wegdek direct veranderde in gatenkaas. Een dikke traan biggelde over m’n wang en ik kreeg kippenvel op mijn armen. Dat was het dan… Noorwegen… We hadden best nog even willen blijven… Maar goed, laten we er gewoon maar wat van maken. We reden een stukje en kwamen al snel uit bij een supermarkt, die tot onze grote verbazing open was op zondag. Dat zijn we na bijna een jaar Noorwegen helemaal niet meer gewend! Nieuwsgierig naar de prijzen van de producten besloten we even te kijken en vonden meteen een groot voordeel van Zweden; het is er echt veel goedkoper en er is veel meer keuze in groente en fruit. Het was echt een enorme supermarkt! Compleet overprikkeld en met veel meer vreterij dan we eigenlijk nodig hadden, verlieten we verbaasd van de prijzen en de grootsheid de supermarkt weer. Waar we ook meteen achter kwamen, was dat Noors niet bepaald lijkt op Zweeds. Ze begrepen ons niet, of deden alsof ze ons niet begrepen  Maar gaandeweg merken we al dat Zweeds en Deens net zo lijkt op Noors, als dat Duits op Nederlands lijkt. Ons goede woordje Noors is hier bijna niet te gebruiken, helaas… We pakken het weer op als we terug komen… Na een lange rit door de bossen van Zweden vonden we een prachtig plekje in het bos bij een meer. Het was een warme dag, en er kwamen nog veel warmere dagen aan dus het leek ons fijn om bij een meertje te staan zodat Marley een beetje kon poedelen. Het was eigenlijk wel een hele mooie plek, maar die nacht voelden we ons allebei toch weer wat ongemakkelijk omdat het er wel heel stil en donker was. Het lag dan ook wel heel diep in het bos… Ik was toch meer op mijn hoede dan ik zelf wilde en Daniella stelde voor om de volgende dag, met de nog veel warmere temperaturen, naar een camping te gaan. Goed idee!
Het werd rond de 26 graden en al vroeg in de ochtend waren we helemaal bezweet en zat Marley (nog altijd in wintervacht natuurlijk) te hijgen. We zochten op de app, maar er was amper een camping in de buurt… nou ja, er was er 1… Op 50 minuten rijden… Maar het was wel een beetje een bijzondere camping maar ze hadden wel een koud meer om in te zwemmen. We besloten toch maar die kant op te rijden. Na een voorspoedige rit belandden we op de camping. Een aardige dame ontving ons en legde ons het een en ander uit over de camping. Waar we konden douchen en ons grijs water konden legen en… dat het een nudisten camping was. We hadden het al gelezen, maar er stond dat je je kleren ook aan mocht houden als je het vervelend vond… De liefde voor de hond kent geen grenzen en we gunden Marley een heerlijke dag in het gras en bij een meer… Het was gelukkig heel erg rustig op de camping en we hadden een mooie grote plek toegewezen gekregen. Enigszins ongemakkelijk installeerden we onszelf terwijl de dame die ons incheckte, niet veel later poedelnaakt weer voorbij liep en een andere naakte campinggast begroette met een knuffel. Ik denk dat ik het hele tafereel heel verbaasd heb staan bekijken… Daniella en ik hielden de onderbroekjes preuts aan, maar vonden het verder eigenlijk wel best.
Het was blafheet en het werd alleen maar warmer. Zolang we niet omhelsd zouden worden door naakte mede-camperaars waren wij blij… En Marley? Marley had de tijd van haar leven en liep lekker los rond en at hondenijsjes. Het was voor haar en onszelf eigenlijk ook zo ontspannen, dat we besloten om de hete periode uit te zitten op de camping. We bleven er 2 nachtjes. Af en toe afkoelen in een meer, zonnen en lekker de voorraden opmaken want er was geen supermarkt in de buurt. Er was ook nog een wandeling door het bos die je dan in je nakie kon maken, maar op een gegeven moment kwam je op een splitsing… De ene kant kwam uit op de camping, de andere kant op de snelweg… Hieperdepiep Hoera kozen wij de goede afslag… anders waren we op de snelweg belandt met onze Arctisch witte huidjes.
We merken deze dagen van niksen in de zon beide dat we onze reis heel erg aan het verwerken zijn. We hebben het veel over onze belevenissen… Ook al over situaties die we bijna vergeten waren, maar bovenal hoe goed het toch allemaal gegaan is. Het wordt nog een heel proces om dat allemaal een plaatsje te geven… Een ere plek in onze herinneringen.

Na de 3 super warme dagen werden we zomaar opeens wakker in bittere kou. Het kwik was in 12 uur gedaald van 26 naar 7 graden! Geen weer om in je nakie over een camping heen te huppelen dus het was tijd om te gaan. We besloten een lange tocht af te leggen naar Uppsala. Het was immers verder toch nergens weer voor.

We arriveerden die avond voor ons doen laat in Uppsala. De rit ernaartoe was weinig charmant te noemen en eerlijk gezegd moet ik dat wel van grote stukken van Zweden zeggen. Er is niet zo heel veel aan om er doorheen te rijden. Het is allemaal hetzelfde; bomen, bomen en veel drukker dan Noorwegen. Grote snelwegen, weinig mooie rustplaatsen en slechtere wegen. Maar Uppsala daarentegen was prachtig. Uppsala is het Mekka van de Vikingen geweest. Eens in de 9 jaar verzamelden de Vikingen zich hier om nogal heftige offers te brengen naar hun goden zoals Thor, Odin en Freya. Lagertha, een Viking vrouw die echt bestaan heeft, zal hier wellicht ook rondgelopen hebben en wij zijn zo fan van haar (door de serie Vikings) dat we onze camper dus naar haar hebben vernoemd. De grote Vikingkoningen werden begraven bij Uppsala. De graven zijn te herkennen als grafheuvels en de kerk die in de 12e eeuw werd gebouwd om het Vikinggeloof te verdrijven, staat er nog steeds. Onder de kerk zijn ook resten gevonden van een tempel die destijds door de Vikingen gebruikt werden. Tja; het Christendom vaagde destijds alles weg wat niet in hun straatje paste. Gelukkig was de kerk van oud Uppsala wel erg mooi en de moeite waard om te bezoeken.
Wat mede bijzonder was aan deze kerk, was dat de uitvinder van de graden Celsius hier begraven ligt. Ik heb er nooit bij stilgestaan dat dit een Zweed was geweest. Naast de kerk bevindt zich ook nog een soort herberg die er van buiten heel Viking-achtig uit ziet. Het heet ook Odinsbourgh en wij verwachtten hier een soort kroeg, maar het bleek een koffie tentje met taart. Daniella en ik vonden het een beetje jammer en zagen al voor ons dat je hier een Viking restaurant kon openen waar je bier en wijn drinkt uit een hoorn, met heerlijke muziek en grote vuren… De bediening in simpele Viking kledij met een touw om de middel, lange haren en vlechten… Ja; we droomden er helemaal op los.  Een gemiste kans voor Uppsala.
Uppsala is opgedeeld in een oude stad en een nieuwe stad en wordt verbonden door een wandeling. De grafheuvels en Vikinggrond bevindt zich in oud Uppsala en daar hebben we maar liefst 3 nachten gekampeerd, vlak naast de grafheuvels. We vermaakten ons goed door te wandelen, het museum te bezoeken (viel nogal tegen) en ook nog de nieuwe stad te bekijken. Om de nieuwe stad te bereiken diende je een (deels heel mooi) wandelpad te volgen, waarbij je van de oude kerk, uit kwam bij de nieuwe kathedraal van Upssala. Het was ongeveer 7 kilometer te voet. Eenmaal in de toch best wel hele grote stad, bezochten we de kathedraal van binnen. Marley mocht niet mee, maar bleef keurig buiten zitten wachten. Doordat zij buiten zat, hielden we het bezoek wel heel kort. Stel je voor dat ze wordt meegenomen…
De kathedraal was erg mooi en gratis toegankelijk. Het puilde uit van de pracht en de praal en er speelde orgelmuziek. Eenmaal weer buiten besloten we een eettentje te zoeken want we hadden trek gekregen. Nog een voordeel van Zweden ten opzichte van Noorwegen; honden zijn welkom in de meeste restaurants! Al tijdens het eten, leken we in de verte 2 harde knallen te horen. Er was ondertussen ook een optocht bezig met als thema de oorlog Palestina/Israël dus we dachten even dat het daardoor kwam. Na het eten besloten we het kasteel van Uppsala te bezoeken en liepen die kant op… Het was vlak naast het kasteel dat we opeens een paar kanonnen zagen waarnaast militairen stonden, die de kanonnen in gereedheid leken te brengen… Hadden we dát net gehoord? Nog voordat we ons konden omdraaien om afstand te nemen schoten ze af… 3 luide klappen. Mijn trommelvlies klapperde en Marley was volledig in paniek. Het was zó hard, en we schrokken er zo erg van… Marley is eigenlijk helemaal niet bang voor harde geluiden zoals bijvoorbeeld vuurwerk, maar dit was ook voor haar te… We zagen en merkten het aan alles; de dag in de stad was niet meer te redden. Met de staart tussen de benen en met haar tong ver uit haar bek, sleurde Marley ons de 7 kilometer terug naar de camper. Ieder bochtje, hoekje, straatje die we genomen hadden keurig terug aan haar 8 meter lange lijn, en wij er in een drafje achteraan. Het geknal ging maar door. Soms 5 minuten niks, en dan weer een stuk of 3. Daniella vroeg een voorbijganger waar dit op sloeg, waarop hij vertelde dat ze 1 knal laten horen voor iedere dokter die dit jaar afstudeert in Uppsala. Het kon dus nog wel even gaan duren, want Uppsala is een enorme studentenstad. En het was zo jammer, want het schijnt en prachtige stad te zijn… En heel hond-vriendelijk, zelfs mét een hondenbakkerij.
Na een dik uur (Marley had grote haast) waren we weer terug bij de camper waar Marley eindelijk een beetje tot rust kwam. Ze wilde liever niet meer richting de stad lopen, ook niet een heel klein beetje. Het was dus goed dat we de volgende dag zouden vertrekken naar een andere stad, Stockholm. Na 2 heerlijke nachten in Uppsala bleek de derde nacht wat onrustiger met veel herrie buiten. Desondanks was het een hele bijzondere ervaring geweest om hier zo lang te zijn.
De volgende ochtend vertrokken we al vroeg naar Stockholm. Ik had na lang zoeken nog 1 parkeerplaatsje voor een camper weten te reserveren in de stad. Het kostte bijna €50 en het was alleen parkeren, verder niets… Maar dat maakte wel dat we beveiligd stonden en zo de stad in konden lopen. Voor 1 nachtje moet het dan maar, we staan immers ook vaak genoeg gratis.
We hadden de dag ervoor ongeveer 20 kilometer gewandeld en mede door alle schrik en emoties, was Marley heel erg moe. Toen we geïnstalleerd waren op de veredelde parkeerplaats, besloten we de gordijnen van de camper dicht te doen en haar een dagje alleen te laten. Kon zij lekker bijslapen en wij konden onze hart ophalen in Stockholm zonder ons zorgen te maken over Marley.

We hadden eigenlijk maar 1 ding op het programma en dat was het Vasa museum. Het Vasa museum herbergt het grootste scheepswrak op aarde! In 1628 zonk deze al op haar eerste dag op zee door allerlei calculatie missers. Zo was het schip aan de achterkant te smal en was de bodem van het schip verkeerd beladen waardoor het via de gaten die gebouwd waren voor de kanonnen, water maakte. Het was een dubbel kanondek schip, wat toen uniek was, maar het ging dus helemaal mis. Het schip zonk met gehesen zeilen en wapperende Zweedse vlaggen om daar 333 jaar op de zeebodem te rusten.
In 1956 werd het schip herontdekt en is er 4 jaar gewerkt om het boven te krijgen. Er zijn tunnels onder gegraven en met duikers is het schip stukje bij beetje opgehaald. Het bijzondere is, dat het super goed bewaard is gebleven en tot de dag van vandaag voor 98% uit de originele materialen bestaat.  Ik had er weinig verwachtingen bij, maar Daan hoorde ik er al vaker over… Mede doordat ik er geen verwachtingen van had, was ik volledig perplex over wat we te zien kregen. Wát een kolos van een schip, en wat een details! Toen het op 10 augustus 1628 uitvoer was het nog voorzien van allerlei prachtige kleuren. Replica’s van het houtsnijwerk werd tentoongesteld in de oorspronkelijke kleuren en betekenissen… Het was machtig interessant, en we hadden er makkelijk nog uren rond kunnen lopen als het niet zo was dat Daniella en ik allebei na anderhalf uur volledig vol zitten bij museumbezoeken. Het is jammer, maar het is zo.
Om het museum te bezoeken moesten we met een klein bootje naar een speciaal eiland wat me deed denken aan een soort pleziereiland. Er was een pretpark waarbij je de achtbanen al van verre kon zien, het wereldberoemde Abba museum, het Vasa Museum en nog veel meer bezienswaardigheden die je wel kent van verhalen… Het was mooi weer en we aten een ijsje en dronken een borrel in de zon. Het is soms lastig om Marley alleen achter te laten, maar het geeft ook het gevoel van een dagje vrij zijn.
Rond een uur of vier verlieten we het plezier eiland weer met de pond en gingen we op onderzoek uit in de oude stad. Een geweldig leuke stad; we zijn er al over uit dat we zeker nog een keer terug gaan voor een stedentripje. We liepen door de smalle straatjes met kleine winkeltjes. Het was gezellig druk. De terrasjes zaten vol en we bezochten wat unieke winkeltjes met allerlei Viking spullen. Ook bezochten we nog een snoep makerij waar live ouderwets snoep werd gemaakt. De jongen die aan het snoep koken was, had zichtbaar moeite met de hitte van het snoep, wat gekneed en gemengd moet worden op 150 graden mét de hand. Het was een winkel die volledig in jaren 30 stijl was ingericht en ook werd er een oude grammofoonplaat gedraaid. Wij en vele andere bewonderaars stonden het proces vol bewondering te bekijken…
Niet veel later liepen we langs een steegje met een trap naar beneden en zagen hier tot onze grote verrassing een restaurant in Viking stijl… We besloten hier te gaan eten en waren heel benieuwd of dit dan net zo gezellig was als wij het ons altijd voorstelden, en dat was het! We werden binnen gelaten door een vrouw in klederdracht die vroeg of we wilden drinken of eten… We wilden het allebei! Het was al behoorlijk druk…
Eenmaal binnen was er geen elektrisch licht, alleen maar kaarsen. We gingen meer trappen af. Aan de muren hingen huiden en wat Viking kunst. We mochten aanschuiven bij een ander gezelschap aan een grote stamtafel en de Viking ober vertelde ons dat het hier erg gezellig is, maar dat je wel van buren moet houden. We zaten echt stijf tegen elkaar aan, wat best een beetje vreemd is met mensen die je niet kent. Een paar minuten later kwamen er een paar Poolse meiden bij, en zo liep de tent steeds voller met allerlei mensen van over de hele wereld die dit achteraf beroemde restaurant zelf een keer bezocht wilden hebben.
Het was in 1 woord geweldig! Alles klopte; stenen borden, stoffen servetten, eten met handen en met een soort spies, wijn en bier in kelken of stenen koppen, een menukaart met eten wat ze in die tijd ook konden jagen of verbouwen en niets meer dan dat… Al het eten werd geserveerd met wortel en boekweit want aardappelen hadden ze nog niet… Het eten werd grof neergezet en er werd veel gebruld en gelachen. Zodra er nieuwe mensen kwamen werden ze aangekondigd en moesten we ze onthalen door hard op de tafel te slaan en te bulderen… Het was écht helemaal Vikingstijl, heerlijk eten en heel gezellig. Nu ik het schrijf heb ik weer een grote grijns op mijn gezicht… Ik hoop daar ooit nog eens naar terug te keren. Je mocht je mobiel binnen eigenlijk niet gebruiken, maar we hebben toch wat foto’s gemaakt (en dat mocht)
Het was een dag voor in de boekjes, maar rond 19:00 was het ook tijd om eens te kijken hoe het met Marley ging… We liepen weer kilometers naar de camper en troffen een tevreden en bijgeslapen hond aan. Wij waren echter helemaal rozig en maakten een prima nacht in een lawaaierige, drukke stad, om de volgende ochtend (vanmorgen) tegen betaling een hele koude douche te nemen en verder te rijden… Aangekomen in Söderköping, zo’n 2,5 uur over een uitdagende snelweg, kunnen we niet anders zeggen dan dat we nu echt op de weg naar huis zijn… Maar ook die weg zal nog wel vol avonturen, gedachten, gevoelens en belevenissen zitten… En onze thuiskomst? Misschien wel het grootste avontuur… Vandaar dus niet de laatste blog, maar de een na laatste… Het einde van een tijdperk van ruim een jaar, maar ook weer een nieuw begin voor Daniella, mijzelf en Marley… Maar het eerste deel is dan geschreven… Een dikke pil van een boek.